Gisterenavond had ik er een vraag over gesteld.
Elin heeft dus een voorleesboek gesloopt en ze was wakker toen ik haar daar op aansprak, maar deed haar ogen niet open, ze wist dus dondersgoed dat ze fout zat.
Omdat ik vanmorgen al voor 7.00uur in de auto zat, heb ik haar er niet meer op aan kunnen spreken.
Vanmiddag om 17.00uur zat ze op de wc. Ik ging erbij zitten. Ik vertelde haar dat ik een beetje verdrietig was. Ze zei meteen: "ik heb het boek kapot gemaakt" "Ja, daarom ben ik ook verdrietig" "ja, dat mag niet he?" "Nee schat,dat mag niet"
Ze wist het zich nog goed te herinneren. Ik zei haar dat ze dat niet meer moest doen en dat we straks na het eten, samen het boek zouden plakken, maar dat ik niet zou voorlezen, omdat je uit een kapot boek niet kan lezen.
Ze zei uit zichzelf sorry mama en gaf me een hele dikke knuffel!
Na het eten pakte ze de bladzijdes en de stukjes van de bladzijdes, en puzzelde deze op de goede plek.
Aanvankelijk had ik dan bedacht dat ze straf kreeg naar het aantal verhaaltjes die kapot waren, dit bleken er 7 te zijn. 7dagen straf vind ik dus wel echt te zwaar. Dus hebben Elin en ik afgesproken dat we tot 7uur gingen plakken en dan morgen de rest. En dan vanavond geen verhaaltje.
Tijdens het plakken zei ze ook nog een keer dat het niet lief was.
En tijdens het eten zei ze opeens: mama jij bent nu niet verdrietig meer.
(ik wist even niet waar ze het over had) en vroeg waarom niet?
Ze zei: "Elin heeft toch sorry gezegd en dan is mama niet verdrietig meer."
Oh meisje toch...
reacties (0)